1974: Patatkraam als onderkomen

Van tijd tot tijd kwam steeds weer het ideaal van een eigen onderkomen ter sprake. Ook toen “l’Ecluse” aan het eind van de camping te koop stond, maar dat was financieel geen haalbare kaart. Toen echter in 1974 de Patatkraam te huur stond, zijn Jan Falandt, Jan Hendriks en Koos van Leusden gaan kijken of er wat van te maken viel. Men waagde de gok en via het Vlaamse lid Theo Kleijne werd een voorlopig 5-jarig huurcontract (met recht op koop) door de NBV afgesloten.

Verknocht aan de Tukhut
Vele vrijwilligers hebben de handen uit de mouwen gestoken en de “Friterie” werd in een paar maanden omgetoverd tot een ietwat primitief, maar bruikbaar en gezellig onder- komen. Maar hoe ga je zo'n onderkomen nou noemen? Daar was men het eigenlijk al vrij snel over eens. Want toen Jan Hendriks de naam "Tukhut" voorstelde, was iedereen meteen verkocht en verknocht .....

Medio jaren 70: het was behelpen, maar gezellig
Maar de Tukhut vertoonde nogal wat mankementen. Bij een beetje regenval, was er al wateroverlast in de hut en het plafond was van asbest. En zonder verwarming was het 's winters bijna niet te doen. Daarom heeft Jan Borgman, ook een van de mannen van het eerste uur, destijds nog een verwarming in het gebouw geïnstalleerd zodat het ook tijdens de meestal behoorlijk koude en winderige Ardense winters aangenaam vertoeven in de Tukhut was. Maar al het andere was er: een 30-tal slaapplaatsen op lager, een ruime keuken, gas, licht en zelfs een eenvoudige bar. Het overnachtingstarief was destijds 3 gulden voor volwassenen, 2 gulden voor kinderen en kids tot 6 jaar konden gratis terecht.

1978: Tukhut eigendom van de NBV
Op 25 april 1978 was dan het zover, na lange onderhandelingen werd de koopakte ondertekend, “De Tukhut” werd eigendom van de NBV, de Nederlandse Bergsport Vereniging. De Kletterclub Rotterdam had haar doel bereikt. Er was een vast onderkomen, de training kon worden gecontinueerd en aangezien de leden in de Tukhut konden overnachten, was het probleem met de kampeerplaatsen voor tenten ook opgelost. Gezamenlijk is destijds besloten om tijdens het traditionele laatste klimweekend van het jaar, eind september 1979, de Kletterclub Rotterdam officieel op te heffen. Na 22 bergsportseizoenen was het doel, een eigen onderkomen in Sy, volledig bereikt.